Podkowa pantoflowa(gładka)

Od strony przyziemnej jest całkowicie gładka i posiada krótki rowek na podkowiaki. Jej wadami jest to, że szybko się ściera i ślizga. Lecz jest najbardziej popularną z podków ponieważ mało obciąża stawy i ścięgna i może być stosowana u koni młodych. Ogromną zaletą jest to, iż opiera się całą powierzchnią przyziemną do podłoża elastycznego. Mała przyczepność do podłoża sprawia, że jest jak najbardziej odpowiednia dla kopyta, które ma zaburzoną równowagę w osi y – w fazie podparcia są przekręcane na podłożu. Jeżeli mowa o podłożu twardym to jest to dość niebezpieczna, lecz znaleziono na to sposób wyposażając ja w hacele i m.in. tworząc podkowę hacelową. Podkowa pantoflowa jest elementem wyjściowym dla różnego rodzaju innych podków.

Podkowa hacelowa

Charakteryzuje się tym, że posiada dwa gwintowane otwory na ramionach umieszczone ok. 1,5 cm od końca ramion podkowy, w które wkręca się hacele. Hacele są to specjalne odkówki zwiększające przyczepność podkowy do podłoża. W takiej podkowie można użyć dwóch lub czterech haceli. Lecz jest pewna różnica w ich zastosowaniu. Podkowa z dwoma hacelami jest Dość powszechnie używana głownie dla koni sportowych do treningów, lecz także przy innych sposobnościach kiedy wymaga tego podłoże. Jeżeli Kon pracuje a twardym podłożu to stosuje się podkowę z czterema hacelami, ponieważ hacele dają zwierzęciu równe oparcie o podłoże. Lecz podczas podnoszenia nogi wydłużają ramię dźwigni, którą stanowi kopyto wraz z podkową. Podkowa jest osłabiona i w miejscu dwóch przednich otworów na hacele szybko się łamie. W razie potrzeby można przystosować podkowę z dwoma hacelami – nawiercić dwa otwory gwintowane dodatkowo w przodku, przed początkiem rowka, dokładnie w środku szerokości podkowy.

Podkowa ze sztyftami

Jest to podkowa hacelowa lub pantoflowa, w której na stałe zamocowuje się i wzmacnia sztyftami wolframowymi nazywanymi widiowymi lub wykonanymi z utwardzonej stali z wolframowym rdzeniem. Takie podkowy zapobiegają nadmiernemu ścieraniu się podkowy u koni poruszających się często po twardej nawierzchni, jak i także drugim ich zadaniem jest zwiększyć przyczepność do podłoża chropowatego, twardego i nierównego. Bardzo są przydatne u koń które powłóczą nogami, ponieważ tak jak konie pociągowe szybciej ścierają przednia część podkowy. U koni wierzchowych czasami montuje Nawe się trzy sztyfty z główka na końcach ramion, które zwiększają przyczepność i w pewnym stopniu zastępują hacele. Założone na stałe są bardziej bezpieczne niż hacele. Można umieścić nawet cztery sztyfty w podkowie pantoflowej – cieńsze z przodu a grubsze po bokach, lub dwa na przodku w podkowie ha celowej. Wtedy wierci się odpowiedniej wielkości otwory i wbija się sztyfty, aby wystawały z podkowy na porządną długość, zależną od cech podłoża.

Podkowa warszawska

Jest to podkowa przystosowana dla koni pociągowych pracujących na asfalcie lub bruku. Podkowa ma końce ramion połączone metalową poprzeczką, tak jak w podkowie zwartej, na poprzeczce zamontowana jest guma(najczęściej kawałek opony samochodowej), przodku posiada zębiec na hacele. Podkowa posiada dobrą przyczepność, a gumowa wkładka częściowo amortyzuje wstrząsy. Lecz ludzie często popełniają poważny błąd, ponieważ odginają poprzeczkę w dół, aby strzałka do niej nie dotykała. Wtedy ramiona podkowy się skręcają do wewnątrz i ściany przekątne zamiast rozsuwać się na zewnątrz, zsuwają się do środka. Powoduje to zanik strzałki i ścieśnienie kopyta. Przed odkuciem konia taka podkową trzeba sprawdzić czy nity albo śruby mocujące gumę nie wystają z podkowy, ponieważ mogłyby uszkodzić kopyto. Kiedy guma się zetrze trzeba szybko i koniecznie ja wymienić, ponieważ nity mocujące gumę dociskane do podłoża wbija się w kont wyporowy powodując podbitki.

Podkowa Gryfowa

Gryfy (ocele) pojawiły się w podkowach w średniowieczu, a nieco później zastosowano zębiec. Taka podkowa była stosowana u koni , które pracowały na miękkim gruncie, ponieważ daje dużą przyczepność . Ale w innych sytuacjach i warunkach jest naprawdę szkodliwa. Na twardym podłożu przy wadach postawy ściera się nierówno , to prowadzi do pogorszenia ustawienia osi pęcinowo- kopytowej. Gryfy i zębiec, które są wbudowane nie pozwalają na poprawę położenia kopyta przed kolejnym podkuciem lub przystosowaniem podkowy do zmiennych warunków pracy. Oparcie przy nierównościach jest tylko w trzech punktach, co bardzo przeciąża stawy. Kiedy konie stoją w stajni łatwo i mocno się kaleczą krawędziami gryfu i oceli. Obecnie nie powinno stosować się tej podkowy.